به سوی بهشت یا دوزخ

پس از رسیدگی به اعمال بندگان،حکم الهی اعلام می گردد:اهل طاعت از اهل معصیت جدا می شوند؛مومنان رو سفید،شاد و خندان به سوی بهشت،و کافران و منافقان رو سیاه،اندوهگین و با خواری به سمت دوزخ رانده می گردند.اما را همگی از دوزخ می گذرد و از آن عبور می کنند در حالی که از سیمای مومنان نور می تابد و راهشان را روشن می سازد و کافران و منافقان در تاریکی به سر می برند.منافقانی که در دنیا در کنار مومنان و با آنان زندگی می کردند،آنها را صدا می زنند و می گویند:((نظری به ما بیفکنید تا از نور شما پرتوی برگیریم)) اما به آنها گفته می شود:((به پست سر خود (دنیا) بازگردید و از آن جا نوری برگیرید.

دادگاه عدل الهی

آن گاه دادگاه عدل لهی تشکیل،و اعمال همه بندگان حاضر آورده می شود؛نامه های اعمال توزیع می گردد و کارهای هر فرد چنان آشکار است که نیازی نیست که از هرکس بپرسند:در دنیا چه کرده ای؟

ظهور حاکمیت خدا و قطع سبب ها و نسب ها

آن عالم،ظرف ظهور حقایق است؛بر همگان معلوم می شود که حکومت و سلطنت تنها از آن خداست؛خلایق را چنان ترس و هراس و هیبت فرا می گیرد که هیچ کس را یارای بلند سخن گفتن نیست؛هر کس در اندیشه سرنوشت خویش است؛فرزندان از پدر و ماد؛و خویشان و نزدیکان از یکدیگر می گریزند و رشته سبب ها و نسب ها گسسته می شود؛دوستی هایی که بر پایه منافع و معیارهای دنیوی و شیطانی بوده به دشمنی بدل می گردد و حسرت و پشیمانی ار تقصیرهای گذشته دل ها را فرا می گیرد.

شیپور حیات نفخه صور دوم

پس از آن،جهان دیگری که جاودان و همیشگی است،برپا می گردد؛صحنه گیتی با نور خدا روشن می شود؛آنگاه شیپور حیات به صدا درمی آید و همه انسان ها-بلکه حیوانات نیز-در یک لحظه زنده می شوند و سراسیمه و هراسان،همانند ملخ ها و پروانگانی که در هوا منتشر می شوند،با سرعت،به سوی محضر الهی روانه می گرددند و همگی در صحنه عظیمی جمع می شوند و بسیاری چنین می پندارند که توقفشان در عالم برزخ به اندازه یک ساعت و یا یک روز و یا چند روز بوده است.

شیپور مرگ(نفخه صور اول)

در چنین شرایطی،شیپور مرگ نواخته شده همه موجودات زنده می میرند،و در جهان طبیعت،اثری از حیات نمی ماند؛وحشت و اضطراب بر تمام جان ها سایه می افکند جز آنان که از حقایق و اسرار هستی آگاهند و دل هایشان غرق در معرفت و محبت الهی است،و اینان همان بندگان مخلص خدای اند.